Lokalna vlast je izabrana. Uslijedile su postizborne kombinatorike. Matematika uglavnom “bolje sutra” ne donosi za građane. Dok se osvojenim mandatima vlast hvali, život, posebno u manjim lokalnim zajednicama, bilo prije izbora ili poslije izbora, uglavnom, ostaje isti. Jedan takav primjer je opština Glamoč.
Za građane Glamoča , koji ne posjeduju svoje sopstveno vozilo, jedine dvije veze sa svijetom su Livno i Banjaluka. Autobusi u Glamoču, saobraćaju samo u ta dva pravca i nazad. Ukoliko Glamočani trebaju u bilo koji drugi grad u BiH, moraju unutar države, presjedati. Taxi služba ne postoji. Autobuska stajališta takođe. Prevoz se čeka na ulici, bez informacija o eventualnom kašnjenju ili otkazivanju prevoza.
Problem je i što opštinu Glamoč, čine i brojna sela koja su dodatno udaljena od centra. U njima, uglavnom starije osobe koje automobile ne posjeduju. Gradski autobus, olakšao bi im kažu svakodnevni život. Plaćanje računa, posjeta doktoru, kupovina, za nekoga uobičajne radnje, za pojedine stanovnike sela u okolini Glamoča, velika obaveza koja mora biti unaprijed isplanirana. Posebno, kada živite u opštini koja nema banku, pa se do najbliže koja je u Livnu, putuje 35km.
Ono što je dobra stvar je da učenici osnovnih i srednjih škola imaju organizovan prevoz. No, osiguran prevoz do škole, nije jedino što mladima treba. Njima osim kafića nije ponuđena nijedna druga vrsta zabavnog sadržaja. Njihov zahtjev, svjevremeno bilo je kino i više kulturnih događanja, za šta su ostali uskraćeni. Pored nekoliko kafića, tu je jedna pekara i pokoja prodavnica.
Ništa nije bolje ni kada je sport u pitanju. Oni, talentovani, bili su primorani da odu. Negdje drugo, ipak su bili prepoznati. U prilog tome ide i neravan teren na gradskom stadionu, kojo je prepreka prilikom treniranja i odigravanja utakmica u njihovom gradu. Izostalo je i postojanje drugih sportskih klubova. Izbor sporta kojim se žele baviti je mali.
S druge strane, turizam u Glamoču, vapi za promocijom. Iako posjeduje potencijal za razvoj, poput zadivljujućih krajolika, netaknute prirode i kulturne baštine, turizam u Glamoču još uvijek nije u potpunosti iskorišten. Čekajući da bude otkriven, tri kilometra od centra grada nalazi se najveće jezero u Glamoču, jezero Hrast. Često je posjećeno od strane stanovnika Glamoča, ali rjeđe turista. Najčešće, vidljivi samo lokalni ribolovci. No, to nije sve. Opština ima i Šatorsko jezero koje dijeli sa Bosanskim Grahovom. Izletište Busija koje je poznato po rok festivalu, malo dalje u šumi skriva jedno od prirodnih bisera, jezero Zmajevac Busija. No, jezera nisu jedino iskoristivo bogatstvo Glamoča. Pored njih, ova opština ima dosta planina poput: Staretina, Golija, Šator, Blagodija, Slovinj, Vitorog . U ovom gradiću nalaze se i religijski objekti, spomenici, stare građevine i poznata čuda poput: kamen na tri piljka i rječica koja teče uzbrdo. Poznato je i arheološko nalazište kod Doma kulture, gdje je smješten kamen iz rimskog perioda.
No, ono po čemu je Glamoč zasigurno poznat je glamočki krompir. Čak je svojevremeno pokrenula inicijativa za njegovu zaštitu. Pa tako stanovništvo, uglavnom živi od poljoprivrede i stočarstva.
Glamoč je samo jedna od opština u BiH koja se napušta. Ostaje, samo starija populacija. Puste ulice, u ratu oštećene i devastirane kuće, nezaobilazna je slika u Glamoču, gradu od blizu 4.000 stanovnika.
Grad sa ogromnim prirodnim bogatstvima polako – umire.