Različiti stilovi gradnje, od primorskog, preko orijentalnog do austrougarskog i stila današnjice, utiču na ljepotu i duh Trebinja. To je grad – riznica kulturno-istorijskih spomenika, koji su pod zaštitom države.
Smješten ispod planine Leotar na obodu Trebinjskog polja i na samom jugu Herecgovine nalazi se grad Trebinje. Za Trebinje kažu da je grad platana i sunca, ali i grad poznatog hercegovačkog pjesnika Jovana Dučića i grad bogate istorije.
“Izgled trebinjskog Starog grada koji se nazivao Ban vir je značajan arheološki lokalitet, jer smatra se da je tu nekada bilo i staro Trebinje na desnoj obali Trebišnjice, a i na lijevoj obali Trebišnjice, odnosno na Crkvini da postoje temelji. Pretpostavlja se da je tačnija ova teorija da je staro Trebinje bilo na lijevoj obali Trebišnjice, tadašnjem lokalitetu Crkvina ili Crkvište gdje je nađen veći broj kulturno istorijskih spomenika iz tog perioda”, kaže Zoran Mijanović, kustos, istoričar u muzeju “Hercegovina” u Trebinju.
Trebinje je poznato i po povoljnoj mediteranskoj klimi i 260 sunčanih dana godišnje. Centar grada je izgrađen u mediteranskom stilu. Njime dominiraju stara austrijska zdanja i gorostasni platani, u čijoj hladovini možete uživati u najljepšoj ljetnoj bašti u Bosni i Hercegovini.
“Naravno tu je i ono na sta smo posebno ponosni, da kazem vječna kuća Jovana Dučića, Hercegovačka Gračanica kao biser iznad našeg grada, manastir Tvrdoša sa svojim kontinuitetom, iz 4. vijeka sa svojom fantastičnom vinarijom koja datira još iz 15. vijeka, manastir Duži, Petro Pavlov, manastir Zavala, fantastična priroda ovdje u okolini Trebinja, rijeka Trebisnjica, izletišta kao sto su Ubla, Studenac, Lastva”, ističe Nikola Kokić, portparol Turističke organizacije Grada Trebinja.
Trebinjci su oduvijek bili poznati kao vrijedni i radišni ljudi i nadasve dobri domaćini. Početkom 19. i krajem 20. vijeka uglavnom su se bavili privredom, stočarstvom, zemljoradnjom i pčelarstvom. Ali, ono po čemu je zaista prepoznatljiva ova regija, jeste tradicionalna kuhinja.
“Što se tiče same tradicionalne ishrane, prvenstveno se zasnivala na samom kuvanju i spremanju, odnosno pečenju ispod sača. Ono što se kod nas posebno ističe jeste sir iz mijeha koji se još pominje od srednjega vijeka u dubrovačkom arhivu i taj način pripreme. I dan danas se priprema na istovjetan način. Inače, sir iz mjeha se nalazi na našoj preliminarnoj listi kao nematerijalno naslijeđe BiH”, kaže Božana Đuzelović, viši kustos enolog-antropolog Muzeja “Hercegovina”.
“Što se tiče domaće hrane, u suštini bih preporučila tri jela. Jedno je pastrmka ovdje iz Trebinja, vadi se iz ribnjaka iz Trebišnjice, znači svježa je i domaća. Isto tako i sireve, mi nabavljamo sireve i pršute od domaćih nabavljača i mesara, znači to smo sigurni da je kvalitetom onakvo kako mi želimo. I imamo još jednu posebnu ponudu, to je kozletina ispod sača, to još jedan ovdje domaćin iz Pritvoraca pripremi i to je hrana koja ne može biti svježija”, ističe Nevena Stanić, vlasnica jednog trebinjskog restorana.
Svakako treba spomenuti rijeku Trebišnjicu, koja grad dijeli na dva dijela i koju krase mostovi, dolapi i jazovi, što daje poseban ugođaj. Ova oaza mira i sunca i mirisa mediterana zasigurno će probuditi nezaboravan doživljaj i natjerati vas da joj se ponovo vratite.